Wij zijn onze ouders
Onze ouders, de bron van ons bestaan, zijn veel meer dan slechts biologische entiteiten die ons het leven hebben gegeven. In een wereld waarin we vaak bezig zijn met theorieën en therapieën, biedt een eenvoudige familieopstelling ons een bijzondere gelegenheid om de werkelijkheid onder ogen te zien. Het eerste en meest wezenlijke dat zich openbaart in deze oefening is het feit dat we niet alleen kinderen zijn van onze ouders, maar dat we zelf ook onze ouders zijn.
In elke cel van ons lichaam bevindt zich een erfenis van zowel onze vader als onze moeder. We zijn geweven uit hun stof, bestaan uit hun vlees en bloed, en onze levensgeschiedenis ontvouwt zich vanuit hun gezamenlijke familiegeschiedenis. Dit bewustzijn van verbondenheid strekt zich zelfs uit tot onze voorouders, van wie we misschien niet eens weten dat ze hebben bestaan. Het geweten dat in ons werkzaam is, verbindt ons over generaties heen met degenen die vóór ons kwamen. We dragen hun vreugde en verdriet met ons mee, we ervaren hun ziektes en lijden, en we dragen zelfs de last van hun daden. Dit alles gebeurt vaak op een onbewust niveau, maar het beïnvloedt wel ons leven.
In primitieve samenlevingen zou niemand het in zijn hoofd halen om zich boven zijn ouders te plaatsen, hen te bekritiseren of te verachten, of hen in hun ouderdom als kinderen te behandelen. Ondanks dat deze samenlevingen sterk werden bepaald door familie en stam, werd er niet ervaren dat ze beperkingen oplegden of de ontwikkelingsmogelijkheden te zeer beperkten. Het idee dat we onze ouders kunnen bekritiseren of veroordelen, lijkt voort te komen uit een gevoel van superioriteit dat is geworteld in de moderne westerse samenleving.
De waarheid is echter dat we allemaal kinderen zijn van onze ouders. Ongeacht wie ze zijn, wat ze hebben gedaan of nagelaten, en hoe de omstandigheden van onze conceptie ook waren, is dit gegeven primair en fundamenteel. Als we dit feit niet accepteren en onze ouders niet accepteren zoals ze zijn, dan accepteren we onszelf niet volledig en zullen we geen innerlijke vrede vinden. Het is van essentieel belang om in harmonie te komen met onze werkelijkheid en onszelf te omarmen als het vleesgeworden resultaat van de verbinding tussen onze ouders. Verzet tegen deze waarheid is vruchteloos en leidt alleen maar tot vervreemding van onszelf.
Natuurlijk kunnen er situaties zijn waarin onze relatie met onze ouders gecompliceerd is. Misschien hebben we pijnlijke ervaringen gehad, zijn er onuitgesproken conflicten of hebben we een gebrek aan een emotionele verbinding gevoeld. In zulke gevallen kan het moeilijk zijn om de verbondenheid met beide ouders te erkennen en te omarmen. Toch is het belangrijk om te realiseren dat het accepteren van onze ouders niet betekent dat we hun gedrag goedkeuren of de pijn die we hebben ervaren negeren. Het gaat erom dat we ons bewust worden van de diepe band die we met hen delen en dat we de ruimte creëren voor heling en groei.
Een familieopstelling kan een krachtige manier zijn om deze verbondenheid te verkennen en te transformeren. In een familieopstelling worden familieleden fysiek opgesteld in de ruimte, waarbij elke persoon de rol van een familielid op zich neemt. Door deze fysieke representatie ontstaat er een levendig beeld van de familiedynamiek en kunnen verborgen patronen en dynamieken zichtbaar worden.
Tijdens een familieopstelling kunnen we ons bewust worden van de invloeden van onze ouders op ons leven en hoe we zelf deze invloeden doorgeven aan de volgende generatie. We kunnen zien hoe bepaalde gedragspatronen, overtuigingen en emoties van generatie op generatie worden doorgegeven. Dit inzicht kan ons helpen om oude patronen te doorbreken, onze eigen verantwoordelijkheid te nemen en bewuste keuzes te maken die ons in staat stellen om te groeien en te bloeien.
Het proces van een familieopstelling vraagt om moed en bereidheid om de waarheid onder ogen te zien, zowel de mooie als de pijnlijke aspecten van onze familiegeschiedenis. Het biedt de mogelijkheid om liefde en compassie te cultiveren voor zowel onszelf als onze ouders, ongeacht de omstandigheden. Door deze liefdevolle acceptatie kunnen we de last van onverwerkte emoties en conflicten loslaten en ruimte maken voor heling en verbinding.
Als kinderen van beide ouders hebben we de unieke kans om ons te verbinden met onze wortels, onze geschiedenis en onze identiteit. Door de verbondenheid met zowel onze vader als onze moeder te erkennen, kunnen we een diepere verbinding met onszelf ervaren en ons potentieel als individu volledig benutten.
Laten we de moed vinden om de verbondenheid met beide ouders te omarmen, de waarheid te eren en de weg vrij te maken voor heling en groei. In het accepteren van onze ouders, accepteren we onszelf. In het omarmen van onze geschiedenis, omarmen we ons potentieel. We zijn kinderen van beide ouders, en in die verbondenheid vinden we onze ware kracht.
Wil je meer weten van het thema ‘we zijn onze ouders’ bezoek dan een van onze workshops. Elke derde donderdag van de maand in de voormalig Aron Haas Synagoge in Almelo, kerkplein 1, is er een workshop familieopstellingen.
